Dag 7 nog 1 keer naar de big city

Toen ik van morgen wakker werd realiseerde ik me dat we na vandaag de helft van onze reis er al weer op hebben zitten. Ik informeerde gisteren in de supermarkt naar de eventuele openingstijden op zondag. De kossier vertelde me dat elke dag, dus ook op zondag, open zijn van 08:00 tot middernacht. Op een groot aantal zaken in de stad, voornamelijk drogisterijen e.d., is te lezen dat 24 uur per dag open zijn.
Afke en ik zijn nog even op onze kamer gebleven. Inge heeft haar social mediacontacten weer van haar laatse nieuwtjes op de hoogte gebracht en Thijs gebruikt de Wife vooral voor online spelletjes.

Het ontbijt werd door ons vooral buiten genuttig omdat in de lobby de beschibare ruimte al vergeven was. Na het ontbijt konden we weer direct instappen in de pendelbbus.

In de stad zijn we begonnen om het to do lijstje van Inge af te werken. Ze heeft thuis al een aandal winkels opgeschreven die ze graag zou willen bezoeken. Zo kwamen we gisteren in Carlo's Bakery, blijkbaar bekend van het programma Cake Boss op TLC.
Vandaag zijn het enkele kleding winkels die blijkbaar alleen hier bezocht kunnen worden. Nadat ik bij de eerste winkel, na circa een halfuur, het signaal "time is up" heb gegeven, hoppen we on de bus waar we bij Central Park weer offhoppen. Eerst halen wij de Starbucks een paar flinke bekers koffie. De dame die onze bestelling opneemt vraagt vriendelijk naar onze naam die we vervolgens als "Yocups" op de beker teruglezen. Gelukkig is de bestelling op zich wel goed doorgekomen en met de bekers in een kartonnen tray, zoeken we een plek in Central Park voor een picnic. Terwijl Afke met Thijs op zoek is naar een toilet, maak ik bijna "a complete mess" van onze plek als een beker koffie om gaat. Gelukkig is de schade door de deksel beperkt en als geluk bij een ongeluk kan ik dat mess dan weer gebruiken om de "applepie with dutch apples", die we vanmorgen in de supermarkt kochten, aan te snijden.
Bij onze packagedeal voor de bus zat ook nog een ticket om een uur fietsen te huren om door Central Park te fietsen. Na de picknick hebben we onze fietsen opgehaald. De verhuurder van onze fietsen zat enkele blokken van de ingang van het Central Park vandaan. Bij het verhuurbedrijf krijgen we in ruil voor mijn verlopen rijbewijs een ieder een barrel met versnellingen mee. De kinderen zijn verplicht een helm te dragen. Om weer terug te komen in het Park moeten we een behoorlijk stuk over de openbare weg afleggen. Die is niet echt ingericht voor fietsers en terwijl ik Thijs, voorzichtigheishalve, stevig aan zijn arm vasthoudend begeleid, banen we ons een weg door het stadsverkeer. De versnellingen hebben we nodig op de "vals platte" delen van het traject. Eenmaal in het park rijdt het gelukkig iets relaxter, maar moeten we het pad nog delen met, rijtuigen die tegen betaling met klanten het park rondrijden, voetgangers,skaters en overige. Nu wordt de uitgestrektheid van het park pas echt duidelijk. Vanwege de afstand naar de verhuurder moeten we na een kleine 20 minuten alweer, via dezelfde weg door de stad, terug naar het verhuurbedrijf. Voor sanitaire verplichtingen wenden we ons naar de Starbuchs die in New york een gigantisch aantal vestigingen heeft.
Voor een geocache, die niet gevonden werd zijn we nog even terug gegaan naar het park. Op een van de aangelegde sportvelden kunnen we nog getuige zijn van de softbal wedstrijd.
Tegen half zeven lopen we naar de dichtsbijzijnde halte van onze buslijn. Er komen nagenoem geen bussen meer voorbij en helemaal geen van de organisatie waar wij op mogen stappen. Waarschijnlijk zijn die al richting Times Square vanwaar de night tours straks zullen vertrekken. We besluiten maar terug te lopen om zo in de laatste uren van ons verblijf de stad nog even intens te beleven. Onderweg komen we nog langs één van de zaken van Inge's lijstje, maar na een kort bezoekje, blijkt de collectie toch minder interressant dan verwacht. Na een flinke wandeling staan we weer op Times Square, waar het (nog steeds of alweer?) gezellig druk is.
Als "last wish" wil Inge (Thijs heeft weinig wensen, als er maar wifi is) nog naar "Eitch and Em" alhier. Gelukkig zien we de gevel van de winkel waarop de 8e & 13e letter van het alfabet preiken, vlakbij. Terwijl de dames een rondje door de winkel maken kunnen Thijs en ik bijkomen op een comfortabele bank in de shop en als we elkaar, een dik uur later weer treffen, heeft Inge de dollars, die ik haar had beloofd bij een goed overgangsrapport, al achtergelaten. We verlaten de zaak met als bestemming de terminal om naar het hotel terug te gaan.

Onderweg passeren we een nog aantal straatkunstenaars waarvan New York er vele kent. Onder hen veel karikatuurtekenaars die voor $ 5,- een houtskool karikatuur binnen enkele minuten kunnen maken. Inge vind het leuk om zich te laten schetsen. Tegen meerprijzen kan de tekening in kleur of als echt portret worden opgemaakt. Vastbesloten dat we het bij de $ 5 zullen laten, wacht we op het eindresultaat. Als dat er is wordt me het verdienmodel van deze artiest pas echt duidelijk. Zijn vrouw heeft de zojuist gemaakte tekening in een "frame" gestoken waarvan de meerprijs,volgens de ietwat onduidelijke prijslijst, maar liefst $ 20,- bedraagt. Als ik haar zeg dat we de tekening zo wel meenemen, maakt ze me duidelijk dat de houtskool van het papier zal vervagen. Ik vertel haar dat ik "running out of cash" ben en dat $ 11,- het maximale is dat ik haar kan bieden voor het totaal. Na overleg met haar man gaat ze, onder protest, accoord, hetgeen mij het gevoel geeft dat $10 er ook nog wel ingezeten zou hebben!
Als we alweer even aan het lopen zijn valt het Afke op dat ze toch nog een aantal shops en gebouwen ziet die ze afgelopen dagen nog niet gezien had en laangzaam bekruipt ons het gevoel dat we niet helemaal goed zitten. Als ik navraag doe bij één van de vele superbehulpzame mensen die in deze stad aan het werkzijn, blijkt dat we de 42street de verkeerde kant aflopen. Na een U-turn en een X-over lopen we hetzelfde stuk nog een keer in omgekeerde richting komen we daar, waar we zijn moeten.
De laatste 100 meter, vanaf de bushalte naar het hotel, voelen we allevier dat onze voeten het welletjes vinden voor vandaag en, eenmaal, op onze kamer ligt ieder binnen 10 minuten, horizontaal, gestrekt.