Dag 5: bezoek aan Epcot

Wederom heb ik deze morgen de wekker op 06:00 staan. Ik begin met het maken van het ontbijt en de lunchpakketten voordat ik de rest van de familie wek. Met de kennis van eergisteren zorgen we dat we voldoende flesjes water en fris meenemen. Op onze eerste dag hebben we voor een paar dollar een piepschuim koelbox gekocht en met de koelelementen die we in de vriezer hebben gevonden kunnen we tijdens het rijden alles redelijk koel houden. Om half acht zitten we weer in de auto op weg naar WDW's Epcot. Onderweg doet Afke nog een poging om wat bij te slapen terwijl de kinderen om beurt een haluurtje spelen op de Nintendo DS. We kunnen redelijk goed doorrijden en zelfs een groot deel van de route kan de cruise-control op 70 Mph worden vastgezet.

Als we de parkeerplaats van Epcot oprijden krijgen we een plaatsje toegewezen in de meest verre uithoek ten opzichte van de toegangspoortjes op de parkeerplaats die het dichtst bij het park ligt. Vanuit deze parkeerplaats wordt iedereen geacht te voet naar de ingang te gaan. Dit keer kunnen we dus geen gebruik maken van het transportationsystem van het park. Bij binnenkomst worden onze tassen weer intensief gecontroleerd. Epcot is een themapark wat voor een groot deel is gericht op de ontwikkeling van de ruimtevaarttechnologie en andere technologische ontwikkelingen waarbij de Amerikanen een belangrijke rol hebben gespeeld. In een van de attracties krijgen we de kans om zelf een achtbaan te ontwerpen (inclusief loopings e.d.), vervolgens stappen we in een simulator die ons een ritje laat maken in onze zelf ontworpen banen.
Ook maken we in een simulator een lancering van een raket mee. De G-krachten die worden gecreëerd in combinatie met de beelden die in onze "helmen" worden vertoond geeft het geheel een realistische benadering. Ik ben blij als onze missie is voltooid want ik begin me een beetje misselijk te voelen.

Als we even later onze weg door het park vervolgen, hoor ik plots iemand mijn naam roepen. In de mensenmassa die ons tegemoet komt lopen ontdek ik Han, een in Deurne wonende ex-collega van me waar ik in mijn studententijd een aantal jaren mee heb samengewerkt bij een zaterdag- en vakantiebaantje. Een van zijn kinderen zat vorig jaar bij Inge op de sportclub. Omdat we al een aantal keren op onze vakantiebestemmingen bekenden tegen zijn gekomen had ik me van de week nog afgevraagd of dat deze trip ook weer zou gaan gebeuren. Nadat we even hebben gekletst en onze ontmoeting op foto hebben vastgelegd gaan we weer onze eigen weg. Ondanks dat we gepland hadden om een uur of zes terug naar de auto te gaan, maar omdat we in het park toch nog bij een aantal attracties uitkomen die we nog niet eerder hadden gezien en die ons toch de moeite waard leken, is het toch nog half acht als we de uitgang van het park passeren. Ook nu blijkt er geen pendeldienst beschikbaar die ons naar onze auto wil brengen. Terwijl we op de heenweg nog netjes de horizontale en verticale rijbanen van de parkeerplaats hebben gevolgd, wordt de terugweg de meest ideale weg (tussen de auto's door) afgelegd. Waarschijnlijk is de steunkous die ik nog aan heb in verband met de wondroos infectie ergens voor wat wrijving gezorgd want ik bemerk in de auto een blaar onder mijn voet zo groot als een twee euromunt.
"Thuis" gekomen kunnen we direct aanschuiven aan een pastaschotel die Afke de avond ervoor al heeft gemaakt en die alleen nog maar opgewarmd hoeft te worden. Na het eten blijkt dat de internetverbinding er wederom uit ligt. Het verslag van dag 4 dat ik op de terugweg in de auto heb getypt kan dus nog niet online. Ook de televisie geeft de melding "no signal". Terwijl de rest van de familie allemaal in bed kruipt probeer nog een aantal keren het modem te resetten. Na een paar pogingen geef ik het op en ga ik ook naar bed. Ik start nog een dvd maar veel verder de opening heb ik het ook niet gered.