Dag 2: sightseeing Boucherville

Na een redelijk korte nacht zijn Thijs en ik vanmorgen al redelijk vroeg wakker. We hebben op een uitklapbare bedbank met een pocketverenmatras geslapen in de grote kelder van het riant huis van Harry en Marie-Andre. Door de afvoerbuizen die door de kelder lopen horen we regelmatig water weglopen en mogelijk moeten we daardoor er al vroeg uit voor een bezoekje aan het toilet. Afke en Inge hebben een slaapkamer op de eerste etage. Omdat, op het eerste gezicht, het hoofdeind dicht bij het voeteind staat hebben de dames besloten dat ik er niet in zal passen, en is ons de kelder toegewezen. Ik had in een email naar Harry al aangegeven dat ik waarschijnlijk nog wel op een keukenstoel zou kunnen slapen als ik moe ben, dus de bedbank was bovenverwachting comfortabel.

Gelukkig zijn ook de dames en onze gastheer en gastvrouw al op tijd op gestaan en nadat we allen gebruik hebben gemaakt van hun superdeluxe nieuwe badkamer, worden we uitgenodigd aan het ontbijt, waar alleen de scrambeld eggs en bacon ontbreken.
Als Marie-André duidelijk wordt dat we daarvan houden zegt ze meteen, dat ze daar dan morgen voor zal zorgen. Hoewel ik per mail had afgesproken dat we maar één nacht zouden blijven, zei ze dat ze het leuk zouden vinden als we nog een nacht zouden blijven als we ons comfortabel voelden. Zoveel gastvrijheid konden we niet weigeren en toen we onze verlenging bevestigden, bleek dat Harry met ons een rit wilde maken om wat highlights van de omgeving te laten zien.

Nadat we Boucherville en omgeving verkend hadden, vroeg Harry of we nog ergens anders naar toe wilden. Ik heb hem gevraagd of het mogelijk was om nog naar Henry Venneman te rijden. De reistijd bedroeg ongeveer een uurtje dus dat was geen probleem. Onderweg hebben we een groot deel van de rit een gigantische regenbui over ons heen gehad en ik was blij dat ik niet zelf aan het stuur zat.
We zijn ook nog even langs het adres van de overleden broer van Harry (Jan) gereden. Bij ons vorige bezoek hebben Afke en ik daar paard mogen rijden. De paardenfarm is voortgezet door zijn kinderen, maar op het adres is niemand thuis.
In Clarenceville treffen we Henry aan. Hij blijkt nauwelijks veranderd sinds dat we hem de laatste keer zagen en gelukkig is ook zijn humor behouden gebleven. Henry praat bijna net zo goed Engels als Thijs zodat we onder het genot van koffie en apple-pie met ijs, half in het Engels en half in het Nederlands de middag "vol buurten". Tegen vijven bellen we Harry's wife om te zeggen dat we in half an hour terug zijn.
Terug in Boucherville blijken haar kookunsten niet een kwestie van toeval te zijn. De broccoli-creme soep, bief met vegetables and ijs met mapleleaf-sirup wordt door allen geprezen.
Na het eten hebben we nog even een supermarkt bezocht om een bedankboeketje te scoren en nadat we nog even Uno gespeeld hebben lagen we een uurtje of 5 eerder in bed dan de dag ervoor.